Herbert James Draper: The Lament for Icarus (1898)

De schilder

Herbert James Draper is een neoclassicistische schilder uit de Victoriaanse tijd, geboren in 1863 in Londen als zoon van een fruithandelaar. Hij wordt opgeleid in de schilderkunst aan de Royal Academy. Hij wint een gouden medaille en krijgt een beurs en daardoor de kans zich verder te bekwamen in Rome en Parijs. Hij richt zich vooral op mythologische thema’s uit het oude Griekenland waarmee hij een naam opbouwt, met name met sensueel getinte mannelijke en vrouwelijke naakten. Het hier getoonde werk is daar een voorbeeld van, hij krijgt er een belangrijke prijs voor. Later verschuift de belangstelling van het publiek. Hij wordt bekend als portretschilder. Zijn vrouw was ook zijn model. In 1920 sterft Draper thuis in Londen, aan de gevolgen van atherosclerose.

Het schilderij

Icarus’ vader Daedalus maakte vleugels van was zodat hij kon ontsnappen uit het labyrinth van koning Minos op Kreta. Geleid door overmoed steeg Icarus hoog in de lucht, kwam te dicht naar de zon, waarna de was smolt en hij neerstortte op aarde. 

In dit dramatisch beeld ligt de dode Icarus, bewegingloos op zijn enorme vleugels, omringd door treurende nimfen. De ondergaande zon zet de scene een een gouden gloed. De enorme vleugels hebben het patroon van een paradijsvogel. Het is een typisch voorbeeld van laat-Victoriaanse romantiek.

De boodschap uit dit schilderij is nog altijd actueel. We leven in een tijd waarin alles maakbaar en mogelijk lijkt. Bescheidenheid is soms ver te zoeken, wanneer is het genoeg? En dan ligt overmoed op de loer. Ondanks alle mogelijkheden in de geneeskunde, die onbegrensd lijken, is ieder leven eindig.

Dit werk is te zien in de Tate Gallery in Londen.

Deze bijdrage is onderdeel van e-pal - editie september 2024. Alle e-pal-artikelen staan hier.